บุญกิริยาวัตถุ

ในพระพุทธศาสนา บุญ (บาลี: ปุญฺญ; สันสกฤต: ปุณฺย) หมายถึง คุณงามความดี ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ เรียกอีกอย่างว่ากุศล ในอรรถกถากล่าวถึงเผื่อแผ่บุญไว้ว่าสามารถเผื่อแผ่เพิ่มให้แก่ผู้อื่นได้โดยไม่มีประมาณ เปรียบได้กับการจุดเทียนส่งต่อไปเรื่อย ๆ คือผู้จุดก็มีความสว่างอยู่ตามเดิม และความสว่างยังเพิ่มไปอีกกว้างขวางได้

บุญกิริยาวัตถุ ได้แก่

    • ทานมัย ด้วยการให้
    • ศีลมัย ด้วยการรักษาศีล หรือประพฤติดีมีระเบียบวินัย
    • ภาวนามัย ด้วยการเจริญภาวนา คือฝึกอบรมจิตใจ
    • อปจายนมัย ด้วยการประพฤติอ่อนน้อม
    • เวยยาวัจจมัย ด้วยการช่วยขวนขวายรับใช้
    • ปัตติทานมัย ด้วยการเฉลี่ยส่วนแห่งความดีให้แก่ผู้อื่น
    • ปัตตานุโมทนามัย ด้วยการยินดีในความดีของผู้อื่น
    • ธัมมัสสวนมัย ด้วยการฟังธรรม
    • ธัมมเทสนามัย ด้วยการสั่งสอนธรรม
    • ทิฏฐุชุกัมม์ ด้วยการทำความเห็นให้ตรง

อปจายนมัยและเวยยาวัจจมัยจัดเข้าในสีลมัย ปัตติทานมัยและปัตตานุโมทนามัยจัดเข้าในทานมัย ธัมมัสสวนมัยและธัมมเทสนามัยจัดเข้าในภาวนามัย ทิฏฐุชุกัมม์ได้ทั้งทาน ศีล และภาวนา

17 ธันวาคม 2562

ผู้ชม 276 ครั้ง